วันก่อนอ่าหัวเราะบำบัดจากพี่สีตะวัน
ทำให้นึกถึงกิจกรรมในชั้นเรียน
แต่คิดนอกชั้นเรียนได้ค่ะ
หลายสัปดาห์แล้วล่ะ
ได้มีโอกาสสอนเด็กในวิชาที่ว่าด้วย
การแยกตัวประกอบของพหุนามดีกรียกกำลังสอง
โดยวิธีทำเป็นกำลังสองสมบูรณ์
(หากว่า..งง ให้งงไว้ก่อนนะคะ
ห้ามถามค่ะ..เพราะถามแล้วอิฉันก็จะไม่ตอบค่ะ
หยิ่งค่ะ... 555...5)
ปกติก็จะมีการให้คะแนนในแต่ละกิจกรรม
เช่น ตอบเร็ว ถูกต้องให้ + 10
เขียนไม่สวยไม่สะอาด ติด - 5 -10 บ้าง
แล้วแต่ความเข้มของความสกปรก
พูดมาก ไม่ฟังติดลบตะพึดตะพือ
ถามแล้วถามอีกซ้ำคำถามเดิม
โดยไม่ฟังว่าเพื่อนถามยัง
ก็จะติดลบตะพึดตะพือ...
(บนความใจดี..ต้องแฝงความเข้มเข้าไว้ด้วยค่ะ อิอิ)
เด็กๆห้องนี้ให้ความร่วมมือดีมากถึงมากที่สุด
ประมาณว่า..ใครเข้าชั้นหลังครูเพียงก้าวเดียว
ถือว่ามาสาย..ติด-5 ไว้ก่อน
ตอบคำถามหักล้างกันได้
แต่หารู้ไม่ว่าตั้งเกณฑ์ไว้แล้ว
เราต้องทำเป็นตัวอย่างด้วยนะ
อ่ะ..นอกเรื่องไปยาว(เคยตัว..นึกว่าสอนค่ะ อิอิ)
มีอยู่วันหนึ่ง..เอานิสัยคุยทางเน็ตไปใช้
ในสมุดงานเด็กค่ะ
ใช้อย่างไรเหรอคะ
ก็ไปคอมเมนต์งานเด็กค่ะ
แต่ตอนลงท้ายเป็นแบบนี้ค่ะ
"555...5!"
พอเข้าชั้นเรียน
เด็กชอบเปิดสมุดว่า...ครูจะคอมเมนต์ว่าไง
จะให้ A+ B+ หรือคะแนนอย่างไร
เพื่อที่จะเอาไปอวดกัน
แต่อั้ยเจ้าเด็กชายคนหนึ่ง
มันเกิดอาการสงสัยในคะแนนค่ะ
"ครูครับผมได้ -5 หรือ +5 ครับ ทำไมมันหลายตัวจัง"
"ไหน....งานชิ้นนี้ครูให้ A B นี่คะ
-5+5 บ่มี๊..."
เด็กขึ้นเสียงค่ะ
"ครูบ่เชื่อผม..มาเบิ่งตี้ล่ะ"
"ไหนเอามาดู..."
พอเราดูเรานอกจากถึงบางอ้อแล้ว
เรายังขำแบบจำเลยตลอดชีวิตค่ะ
"บ้าแล้ว...ครูหัวเราะตั๊วนั่น"
"ครูบ้าจริงๆแหล่ะหัวเราะเป็นตัวเลข"
น่านมัน..รีบตอบค่ะ
"เธอไม่รู้ว่าครูสอนวิชาอะไร"
"คณิตครับ"
"อือ..ครูคณิตเค้าก็หัวเราะแบบนี้แหล่ะ"
555...5555
"โอ้ยครูนั่น...ชอบพูดอะไรให้ผมงงเรื่อยเลย
ครูแปลกกว่าทุกครูเนาะ ผมล่ะงึด"555...5
มันหัวเราะเลียนแบบและบอกว่า
"ผมก็เป็นลูกศิษย์ครูครับ"
แหม...มีเอาคืน
เหตุการณ์นี้เกิดกะเด็ก ม. 2 ค่ะ
เลยพาลให้นึกถึงเมื่อคราวสอนเด็กม.3
เหมือนกัน
ล่าสุด...สอนเด็ก ม. 2
แต่ไม่ใช่ห้องนี้ค่ะ
สอนเรื่องทฤษฏีบทพิธากอรัส
บังเอิญไปสอนเรื่องหน้าจั่วของบ้าน
ว่ามีอะไรบ้าง...
มีอยู่ส่วนประกอบหนึ่งคือ
"ดั้ง" ดั้งจะตั้งฉากกับขื่อ
เราเลยมีคำถามแผลงๆไปว่า
"นักเรียนคะ นักเรียนคิดว่าดั้งคนเราจะตั้งฉากกะอะไร"
เด็กตอบเป็นเสียงเดียวว่า
"ตั้งฉากกะปาก"
ถูกหรือผิด...ชุมนุมจิต-ใจ-ดี
ช่วยไปต่อ..ยอดความคิดกันต่อนะคะ อิอิ
แต่ดั๊นมีอั้ยคนหนึ่งสงสัยเหมือนกันถามครูว่า
ครูครับครูมีดั้งไหมครับ(มันก็รู้ว่าเราขาดแคลนดั้ง)
แต่เด็กก็คือเด็กค่ะ
เราเลยตอบแบบมั่นใจว่า
"ครูมีดั้งค่ะ..แต่ดั้งครูหลบใน"
555555555555....5555
(เสียงหัวเราะนี้ไม่อยากบอกว่าเด็กหัวเราะค่ะ)
อั้ยเราก็แอบภูมิใจที่ตอบชนะเด็กอีกแย้ววววววววว
เย้ๆๆๆๆ
ครูไผ๋หว๊า..ฉลาดแกมโกงจัง อิอิ
ไม่เชื่อลอง LinK ไปอ่านเรื่องนี้สิคะ แห่ะๆ
จากทั้งสองเหตุการณ์
เด็กเลยได้การบ้านต่างวิชาไปทำกันใหญ่เลย
1 ข้อ ครูวิชาต่อไปนี้(8 กลุ่มสาระการเรียนรู้) น่าจะหัวเราะอย่างไร
งานนี้มันไปถามครูภาษาอังกฤษ
โดนท่านทั้งขำทั้งว่ามาค่ะ
(จ๋ม...555)
วันอังคารที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ...(ปากหัวเราะ..อิ อิ)
ตอบลบเด็กสมัยนี้ กล้าคิด กล้าทำ กล้าแสดงออก
น่าดีใจแทน คุณครูนะคะ
ไม่รู้ว่านักเรียนนี่ ...เหมือนใครกัน
55..555..
เอ่อ..พี่สีตะวันคะ
ตอบลบนา..เห็นคุณหมออะไรจำไม่ได้ค่ะ
นำเรื่องหัวเราะบำบัดมาพูดด้วยล่ะ
ในรายการ VIP ช่อง 9 ป่าว..
เอ่อ..เห็นคุณตำรวจทำตาม
อืมมมม...ยิ้มเลยยยยย :P
ปล. เด็กเดี๋ยวนี้มัน..ไม่เตรียมเนื้อหามาเรียนกะหนูหรอก
มันเตรียมคำมากัดครูในชั่วโมงค่ะ...โชคดีที่เด็กไม่เหมือนหนูค่ะ
เพราะโดนหนูกัดหน้าจ๋อยก่อนหมดคาบไป...
เด็กกล้าแสดงออกมากขึ้นค่ะ
สมัยหนูเด็กเก่ง คือคนที่เงียบๆตั้งใจฟังทำตาแป๋วแหวว
แต่เดี่ยวนี้คนเงียบๆคือคนที่ไม่รู้เรื่องเลย..แต่ก็แอบดีใจค่ะ
ที่บางครั้งทำให้คนเงียบๆมันยิ้มบ้าง...ไม่รู้มันยิ้มแบบไม่รู้เรื่องป่าวค่ะ
ถามอะไรๆก็ยิ้ม...ยิ้ม...อยากเก็บเอารอยยิ้มนั้นไปจิ้มป่นเป็นอาหารประจำวันล่ะ 555..5 (รอยยิ้มจิ้มป่น..)
ใช่เลยค่ะ...นั่นแหละ
ตอบลบอยากหาเทปนี้มาประกอบเรื่องราว..นะ
เผื่อจะมีคนมีความสุข..จากการได้หัวเราะ
หลาย ๆ คน...ฮ่า ฮ่า ฮ่า..
อาจารย์ ดร. วัลลภ บอกว่า..อย่าทำคนเดียว
เดี๋ยวเขาจะหาว่าสติไม่ดี
ก็ไปทำในที่ที่ไม่มีคน ..ในห้องนอน ห้องน้ำ
แล้วหัวเราะคนเดียว..55 5
ก็สนุกไปอีกแบบนะ..อิ อิ อิ
......................^_^