นางสาวใจดี :P

เหตุเกิด : ณ หน้าตู้ ATM (Automated teller machine)
หน้าร้านซุปเปอร์มาร์ท แห่งหนึ่ง...

เวลา : เช้าวันจันทร์..เวลาสักประมาณ 7 โมงเศษๆได้
--------------------------------------------------

วันนั้นเราไม่มีตังค์ติดตัวเลยสักบาท
เพราะมันอยู่ในกระเป๋าตังค์ค่ะ แห่ะๆ
และถึงมีบ้างในกระเป๋าตังค์ก็คงไม่พอจ่าย
สำหรับรายการในวันนี้...

ก่อนถึงที่ทำงาน เลยแวะกดเอาซะหน่อย
ก่อนหันหน้าเข้าตู้...มองแล้วว่าไม่มีใคร

ตู้ว่าง....เรากดได้สบายๆ

แต่ว่า.. ขณะที่เรากดอยู่นั้น
มีความรู้สึกว่า...มีอะไรสักอย่าง
มาสัมผัสกับกาย...

มันเป็นแรงดึงดูด
เหมือนมีอะไรมาจ้องมองเราอยู่ด้านหลัง

ความรู้สึกตอนนั้นบอกว่า
"เดี๋ยวกดเสร็จก่อนล่ะกัน...คงไม่มีอะไร"

พอรับตังค์รับบิลเสร็จ
ก็ยังมีความรู้สึกว่า...แรงดึงดูดนั้น
มันอยู่ใกล้ๆตัวเข้ามาทุกที

เอ๊ะ...เหมือนมีคนจ้องดูรหัสนะ
คิดได้...จึงหันมองด้านซ้ายมือ

ไม่เจอใครค่ะ....เพราะอยู่ด้านขวา แห่ะๆ

จึงมองอีกทีเจอป้าคนหนึ่งเค้าแอบ...ไม่ใช่สิ
ตั้งใจเลยล่ะจ้องมองเราอยู่...

ป้าคนนี้แปลกจัง
จ้องเราแล้วไม่พอ...
ยังเอ่ยคำ....

แสดงถึงความดีใจอย่างล้นหลามว่า
"ดีใจแฮง...มีคนส่อยกดเงินให้แหล่ว.."

อั้ยเราก็ยืนมอง นิ่งแกมยิ้มเล็กน้อย
ไม่พูดอะไร....เพราะยังไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้

จะมีให้กดให้ก็เฉพาะคนที่ทำงาน
ที่เค้ามีตังค์เก็บเยอะแต่กดใช้ไม่เป็น
ทีอั้ยเรามีไม่เยอะ...ไง๋กดได้กดดีจัง ^^"

มองหน้าป้าเค้าเหมือนจะดีใจยังไม่เสร็จ
ย้ำคำพูดเชิงขอร้อง..ว่า

"ส่อยกดให้แหน่ค่ะ แล้วก็บอกรหัสผ่าน XXXX" ตามหลัง

อ้าวๆๆๆ... ป้าไง๋ใจดีบอกรหัสผ่านคนอื่นแบบนั้น

อั้ยเรา..ก็มัวแต่งงอยู่
จึงพูดออกมาได้แค่คำว่า "คะ"
(หนูคะ...เพราะหนูงงป้าต่างหาก)

แต่ป้าเค้าคงคิดว่าเราไม่ได้ยิน
จึงยำอีกว่า "ส่อยกดเงินให้ป้าแหน่ค่ะ
และตามด้วยรหัสผ่าน XXXX"

555.....55555


ที่หัวเราะ..ไม่ใช่ขำป้าเค้านะ
แต่ขำตรงที่เค้าอ่านรหัสผ่านค่ะ

เค้าอ่านแบบนี้ล่ะ..
สมมุติว่า(จริง) รหัสผ่าน 5204
ป้าบอกอย่างมั่นใจเลยค่ะ

"ห้าพันสองร้อยสี่"

55...55555

เล่นเอาครูสอนคณิตศาสตร์งงไปอีกรอบค่ะ

ตอนนั้นยังขำป้าเค้าไม่หายเลย
ทั้งชวนคุยทั้งยิ้มไปด้วย...

ป้าเค้าก็เขินๆนะ

ขณะนั้นเราก็รีบๆอยู่เหมือนกัน
เพราะ 7 โมงกว่า ถือว่าสายแล้ว
ไปสายเดี๋ยวได้ตอกเวลาคนสุดท้าย
เสียประวัติคนทำงานหมด อิอิ :P

อ้อ..ลืมบอกไปว่าขณะที่ป้าบอกรหัสนั้น
เค้ายื่นบัตร ATM ให้เราเลย

เฮ้อ...ป้าไว้ใจคนง่ายไปจังเลย
เอ๊ะ...หรือว่าจะเป็นที่หน้าตาใจดีอย่างเรา
ใครเค้าไม่กลัวน๊า...อิอิ
(ใครจะอ๊วก..ให้ดูก่อนว่าทานอะไร
ที่ราคาแพงลงท้องป่าว อ๊วกออกมาจะคุ้มป่าว
เพราะงั้นโปรดเก็บอาหารดีๆไว้ให้มันออก
ตามธรรมชาติดีกว่าน๊า แห่ะๆ)

อั้ยเรา...หน้าก็งงอยู่หรอก
แต่มือดันไม่งง..รับไว้เฉยเลย

เอ้า...รับมา
ไม่กด...ก็จะทำร้ายความไว้ใจป้าเค้าซะงั้น

เราก็สอดบัตรให้..แล้วบอกป้าว่า
ให้ป้ารหัสเอง...

ป้าทำท่ากลัวตู้ค่ะท่านผู้อ่าน555...5
ทั้งงงทั้งขำแต่เช้าเลยเนอะ
ถึงโรงเรียนเราจะเจออะไรแปลกๆอีกไหมเนี๊ยะ

"กดโลดค่ะ..ป้ากดบ่เป็น"
น่าน..ป้าเล่นมีเหตุผลเข้าข้างตัวเองอีก

ขืนมัวให้ป้าเรียนรู้ด้วยตนเอง
เป็นอันว่าเราไปสายสมใจคนไปสายกว่าแหง๋เลยค่ะ


"เอ้าป้าบอกรหัสหนูอีกทีสิคะ"

(ป้าเว้าลาวอิสาน เรางงดันฟาดไทยปร๋อ)

ป้าคงถูกไม่รู้หลักการอ่านบัตรเลข ATM
ก็ยังยืนยันหลักการอ่านดังเคย

"ห้าพันสองร้อยสี่"

แหม...ป้าหนูงงป้าจริงๆ
แต่ป้าบอกถูกคนแล้วล่ะ
หนูเคยสอนเด็กวิชานี้มาก่อน
หนูกดตามป้าบอกได้...

ตอนป้าบอก...ก็พยายามนึกนะว่ามันมีตัวเลขอะไรบ้าง
กลัวกดผิดเหมือนกัน

แต่เซียนกดซะอย่าง
มีหรือจะพลาด..55...5

ถ้าพลาดตังค์ไม่ออก ชัวร์

อ้อ....ป้าไม้รู้ด้วยนะว่าในบัตรมีตังค์เท่าไหร่
แต่เปิดออก...มี 5 พันกว่าบาท

เราเลยถามว่าเอาหมดป่าวคะป้า
ป้าเค้าบอกว่า

"เอาเบิ้ดเลยหล้า"

แหม...เอาหมดชัดจังค่ะ

ตอนรับตังค์ไป
ป้าดีใจใหญ่เลยค่ะ
เปรยเป็นเสียงซึ้งๆว่า..

"มีเงินซื้อนมให้หลานแหล้วล่ะ"
"แหม่(แม่)มันส่งเงินมาให้ค่านมลูก"
"ขอบใจหลายๆเด้อนาง"

เรา...ก็พลอยดีใจไปกะป้าค่ะ
"บ่เป็นหยังค่ะป้า"

"เก็บตังค์ไว้ในเป๋าดีดีล่ะ
ดีใจด้วยนะคะป้า หลานกี่ขวบล่ะ
ยังดื่มนมป๋องอยู่เหรอ
แม่เค้าไปทำงานกรุงเทพสิ

แล้วจะซื่อนมร้านไหนล่ะ
หนูช่วยได้บ๋อ.."

ป้าตอบไปหลายอย่าง
แต่เขียนอิสานยากค่ะ
ของดเอาออกอากาศ แห่ะๆ

แต่ป้าก็ขอบคุณเราจนอยากลอยไปทำงานล่ะ อิอิ:P

ด้วยความเป็นครูเข้าสิง
อาการอยากสอนคนมันแรง
เลยบอกป้าว่า..

"ป้าคะ..คราวหน้าคราวหลัง
ป้าห้ามเลยนะ..ห้ามยื่นบัตร ATM
และบอกรหัสผ่านใครเค้าง่ายๆล่ะ

เดี๋ยวพวกมิจฉาชีพกดตังค์ป้าหมดนะ"

ป้าบอกว่า..ลูกบอกว่า
ไปตู้เลย..เดี๋ยวให้คนที่ไปกดกดให้ก็ได้...

ง่า....หนูเป็นบุคคลที่ป้าทดลองใช้งานแล้วเหรอเนี๊ยะ
แต่ก็ดีใจค่ะที่ได้ช่วยป้าเค้า

จากเหตุการณ์วันนี้เราก็มานั่งคิดว่า..
ยังมีคนที่เชื่อใจใครง่ายๆอย่างนี้ด้วยเหรอ

นับว่าเป็นความโชคดีของป้าที่ไม่ให้พวกมิจฉาชีพกดให้
ไม่งั้นคงเสร็จโจร (เงินถึงจะน้อย...แต่มันก็ยังคือเงินอยู่ดี)

และก็นอกจากความใจดี ใจงามของเรา
(รอบสองอ๊วกได้ค่ะ กลั้นไว้นานเดี๋ยวบูด 555...5)

แล้ว...วันจันทร์เราใส่ชุดข้าราชการนี่นา
มิน่าล่ะ....ป้าถึงไว้ใจเราขนาดนั้น เห่อะๆ :D

เป็นข้าราชการมันก็ดีแบบนี้นี่เอง
มีใครอยากใช้ข้าราชการคนนี้กดตังค์เพิ่มอีกไหมคะ
ขันอาสาค่ะ อิอิ :P

ใช่หรอก....การแต่งการสุภาพ บุคลิกท่าทางดี
น่าเชื่อถือ...แม้นเค้าไม่รู้ ไม่รู้จัก
เค้าก็กล้าที่จะไว้ใจให้ช่วยเหลือค่ะ

แต่ ณ ปัจจุบันการแต่งกายและหน้าตาคนเรา
มันเชื่อถือและไว้ใจกันยาก
ต้องคบกันนานๆ ค่อยให้ไปสัก 50 % แห่ะๆ
สำหรับเรา...ไว้ใจได้ค่ะ เชื่อย่างนั้นจริงๆนะ
ไม่เชื่อให้กดให้สิ....:P

หลังจากเสร็จภารกิจตรงหน้าตู้ ATM
ก็มุ่งหน่าสู่ที่ทำงานทันที

อ่า....

ใครอ่ะ...มายืนเต้นโหยงๆดีใจโบกไม้โบกมือนะ

"ครูค๋า...า...า...าม...า ให้หนูไปนำแหน่"
"หนูตกรถ" (ตกรถ...คือไปไม่ทันรถประจำทาง)

พ่อเด็กเดินมาส่งลูกตัวเองขึ้นรถเรา
ก่อนจากไป

"ขอบคุณหลายครับอาจารย์"
"บ่เป็นหยังค่ะ"

ลูกสาวใครกันน๊า...ช่างใจดีใจงามอย่างนี้
มีใครอยากรับไปเป็นลูกสาวเพิ่มไหมคะ อิอิ ;D

ปล. การได้ช่วยเหลือคนแบบนี้มันก็ทำให้จิตใจรู้สึกดีเนอะ
วันนั้นทั้งวันทำงานไปด้วย ยิ้มไปด้วยเหมือนบ้าเลยเรา
ใครเอาอะไรมาให้ช่วย...ช่วยหม๊ดดดดดดดดด..

ใจดีเกินไปป่าวเรา แห่ะๆ

เอาล่ะ..อ่านมาถึงตรงนี้
ชมนุมจิต-ใจ-ดี
เห็นด้วยกะนางสาวใจดีไหมคะ
ว่า...การมีน้ำใจช่วยเหลือคนอื่น
นอกจากคนที่เราช่วยดีใจแล้ว
ตัวเราเองก็รู้สึกอิ่มเอมใจเหมือนกัน..