เฮ้อช่วงนี้เหตุการณ์บ้านเมืองทำคนไทยกลุ้มใจยังไงไม่รู้ ตอนอยู่เชียงใหม่ อยู่ค่อนข้างไกลพวกประท้วงทั้งหลาย ก็รู้สึกว่าไกลตัว แต่พอมากรุงเทพ พอดีประท้วงปิดสนามบินพอดี ลำบากเวลากลับเลย จะกลับภายในชั่วโมงเดียวไม่ได้แล้ว....
สาเหตุที่มากรุงเทพคือ ต้องพาคุณแม่ไปหาหมอ ช่วงนี้คุณแม่ต้องไปหาหมอบ่อยๆ เป็นเบาหวานระยะเริ่มต้น ยังไม่ถึงขั้นหนักหนาอะไร แต่ลูกๆคือดิฉันกะพี่สาวและพี่ชายเป็นคนขี้กังวล เลยพาไปตรวจเช็คทุกสองสามเดือน อิอิ แต่ก็ได้ผลนะคะ คุณแม่ที่แสนน่ารักของพวกเราเนี่ยนะคะ ชอบทานกระทิ ของหวาน (ไม่แปลกใจทำไมเป็นเบาหวาน...ฮา) ที่ว่าได้ผลก็คือว่าพอจะไปหาหมอนะคะ คุณแม่ก็จะระวังเรื่องการกินมาก ตอนแรกน้ำตาลสูงมาก สองร้อยกว่า ตอนนั้นคุณแม่กลุ้มใจเล็กน้อยถึงปานกลาง ก็เลยพยายามลด แต่ไม่ลง ไปหาหมอ คุณหมอให้ยาเบาหวานมากิน น้ำตาลลงมาเหลือร้อยกว่า โอ้ยดีใจมาก ดีใจสุดๆ แต่อีตอนจะไปโรงพยาบาลเนี่ยนะคะ ยากเย็นมากบ่นแล้วบ่นอีก บอกยังไม่เป็นอะไรจะพาไปทำไม จริงๆพวกเราคิดกันว่าคุณแม่คงกลัวหมอเล็กน้อยถึงปานกลาง เพราะว่าพอจะไปหาหมอเนี่ย กินน้อยและไม่กินของที่หมอห้ามเรียกว่าปฎิบัติ ตามคำแนะนำของคุณหมอทุกอย่าง แต่หลังจากตรวจคุณไม่ว่าจะลงหรือขึ้นคุณหมอก็จะย้ำมาอีกว่า ควรทานยังไง คือช่วงนี้ก่อนไปหาหมอกะหลังจากกลับมาจากหาหมอ จะระวังการรับประทานดีมาก แต่ว่าถ้ัาห่างหมอนานนาน ก็จะมีบ้างที่แอบอยากกินของชอบ พวกหวานๆ กระทิ.. ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ที่เล่ามาอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ ว่าการไปหาหมอบ่อยๆถึงจะยังไม่เป็นอะไร แต่ก็เป็นการกระตุ้นพฤติกรรมดีให้กับคนป่วยได้ เพราะมีคุณหมอคอยเตือน...แหะ..แหะ...

ฝากรูปพระจันทร์ยิ้มในคืนนี้ไว้ด้วยนะคะ หวังว่าจะช่วยให้คลายความกังวลได้ไม่มากก็น้อย ถ้ายังไม่สว่างลองออกไปดูนอกบ้านนะคะ ฟ้ากำลังยิ้มเลยค่ะ คืนนี้ฝันดีค่ะ