เมื่อวานเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ขาดการนำเสนอบทกลอนอันอบอุ่น ดังที่สัญญาไว้ เนื่องจากมีอุบัติเหตุเล็กน้อยที่ทำให้เสียตังค์ และเสียเวลา คือ ขับรถไปเฉี่ยวรถคนอื่นโดยไม่รู้ตัว อิ อิ ....ขณะพาหลาน ๆ และคุณย่าไปกินข้าวเที่ยง ที่ห้าง...(เด็ก ๆ อยากไปร้านหนังสือซีเอ็ดบุ๊คข้าง ๆ ศูนย์อาหารฯ) กินข้าวอิ่ม ..ได้หนังสือคนละเล่ม..จะไปซื้อของใช้เข้าบ้าน .(ยังไม่ได้ซื้อ..)..ทะเบียนรถคันน้อย ก็ได้รับการประกาศจากประชาสัมพันธ์เสียงหวาน..ของห้าง ..ตุ่ง ตุง ตุ๊ง..ขอเชิญเจ้าของรถ..ทะเบียน ...ไปที่รถของท่านด่วนค่ะ ได้ยินเสียงไม่ค่อยชัดเพราะมัวแต่ดูแลหลาน ๆ แต่สังหรณ์ใจว่าจะเป็นรถเรา เพราะ ได้ยินเสียงตอนท้าย ...07 จึงออกไปดูที่จอดรถ แม่นแล้ว!!! (ใช่เลย) ..รถเราเอง ยาม 2 คน กับเจ้าของรถเก๋งฮอนด้าซิตี้ สามีภรรยา รออยู่ ...มีอะไรเกิดขึ้นหรือคะ..(ฉันถาม)
เธอขับรถชนรถพี่รึเปล่า ...ไม่รู้สิคะ ..ดูรอยถลอกข้างรถ อืม !! ท่าจะใช่ค่ะ...(ฉันตอบ)
แล้วเหตุการณ์เมื่อวานทำให้ได้บทเรียน.. ดังนี้
1. ฝีมือหักพวงมาลัยเข้าช่องจอดรถด้านซ้าย ต้องปรับปรุง....อิ อิ
2. การควบคุมสติ และอารมณ์เมื่อมีเหตุการณ์ฉุกเฉิน คะแนนเต็ม 5 ให้ 5 คะแนน (ไม่ได้ลำเอียงนะ แห่ะ ๆ..) คือ ไม่ปฏิเสธ ทำผิดแล้วก็รับผิด ขอโทษขอโพย ยอมชดใช้ค่าเสียหาย
ถูกต่อว่าเล็กน้อย ..ก็ไม่เป็นไร เราก็ยิ้ม ๆ และบอกว่า...ไม่รู้..เลยนะคะว่าไปเฉี่ยวรถคุณพี่เข้า งง ๆ ๆ (หลักฐานชัดเจน..รอยขูดที่รถเราและรถเขา) แต่จำได้ว่าตอนเลี้ยวเข้ามา ท้ายรถคุณพี่โผล่ออกมา รถสะดุดเหมือนกัน นึกว่าเหยียบก้อนหิน ...(ให้เขาได้คิดด้วยว่าคุณก็จอดรถไม่ตรงช่องน๊า..) เขาปฏิเสธทันที..เพราะรถคันข้าง ๆ จอดไม่ตรงเอง..เราก็ยิ้ม ๆ และถามว่า พี่จะว่าอย่างไรคะ พี่สาวคนสวยจึงพูดกับสามีว่า ตอนนั้นเคยซ่อม 3 พันนะป๊า..เราก็ ป๊าด ป้าด ๆ ..มีจ่ายไหมนี่ อืม..! !..เอาไว้ให้อู่ประเมินดีกว่า..มั๊ยคะ ..
3. ได้ประสบการณ์พาเจ้าของรถที่ถูกเฉี่ยวไปประเมินค่าเสียหาย ..ถ้าเลือกได้เราควรเลือกอู่ซ่อมเอง.. จะได้รับการประเมินตามจริง สุดท้ายคุยไปคุยมา จากการที่จะได้เสียเงิน 3,000 บาท ก็ขอช่วยจ่าย 1,000 บาท ละกัน นะพี่นะ ..ซ่อมสีถลอก แต่ลึกเล็กน้อย รอยเล็ก ๆ ยาว สัก 40 ซม.
4. ความประมาท เป็นบ่อเกิดของการเสียตังค์ 1 พัน (ดีนะที่เสียพันเดียว..หุ หุ)
...หลังจากนั้น...ขับรถระวังมากขึ้น ..ต้องมีสติ ๆ ๆ ๆ..สัมปะชัญญะ (ความรู้ตัว) ..
วันนี้ มีเพลงมาฝาก 1 เพลงค่ะ
เป็นเพลงในชุดปลั๊กหลุด ..ของปู พงษ์สิทธิ์ และ เล็ก คาราบาว
ชื่อ..เพลงชีวิต
เมื่อเดินทางมาถึง
มองทางที่ฝ่ามา
เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
ผ่านมาแล้วผ่านไป
มีรัก มีพบ มีพราก
มีสุข มี..ทุกข์ภัย
มีเจ็บ มีหวาน มีเศร้า
มีรัก โกรธ เกลียด ชัง
จนถึงวันนี้
วันวัยผ่านไป
ผ่านหนาว ผ่านร้อน ผ่านความขื่นขม
สังขารร่วงโรยลง ยังยิ้มและลมฝน
มีรักอยู่ล้นเหลือ...
ฮือ.. ฮื่อ ฮือ.. ฮือ ฮื้อ...(ซ้ำทั้งเพลง)
..ขอให้ทุกท่านมีความสุขทุกวันค่ะ..
ของฝากเย็น ๆ เรื่องของธนบัตรใบละ 1,000 บาท
ช่วงนี้หน้าบุญกฐิน..(หลังออกพรรษา 1 เดือน)..ชวนไปทำบุญค่ะ
ภาพ : ไปทำบุญโรงทาน ...กฐินวัดป่าโนนนิเวศน์ อ.เมือง จ.อุดรธานี (ปีที่แล้ว)
เพลงก็เพราะ...กินใจ
ตอบลบของฝากก็ชอบ...เอาอีกๆๆๆๆๆๆ ค่ะ อิอิ:P
ก็รถมีแต่ตาหน้าและตาหลังนี่นา
ไม่มีตาข้าง..เฉียดนิดเฉียดหน่อย
เพื่อรับประกันความคงทนและแข็งแกร่งต่างหาก 555...
แต่ว่า..ก็เสียดายแบงค์พันนี่นา
ให้ใครเขาไป...มันก็ยังทรงคุณค่าในใจเราเสมอ
เสียอะไร..เสียได้...เสียเงิน...เสียดายจริงๆ :P
ปล. ชอบบล็อกเมนต์แบบนี้จัง ขอบคุณคุณภาสนะคะ
ที่อำนวยความสะดวกในการตอบเมนต์ค่ะ ชอบๆๆๆๆ :D
--NaJu--
-- NaJu
ตอบลบลองเข้ามาดู เพราะผมไม่ได้ทำอะไรกับ Blog เลยในช่วงนี้
เห็นวิธีตอบคอมเมนต์ใหม่ แล้วก็สะดวกดีนะครับ
ิblogger เขาปรับปรุงให้เองครับ ดีจัง
ภาสกร
--ภาสกร--
ตอบลบวันนี้วิธีคอมเมนต์กลับเป็นเหมือนเดิมแล้วค่ะ
แต่อันที่เจอเมื่อวานสะดวกจริงๆนะ
ปล. นึกว่าคุณภาสปรับซะอีก
ขอบคุณไปแล้ว ดีจัง :P
อยากได้แบบเมื่อวานเนอะ
ตอบลบ...
ขอบคุณค่ะ ..คุณนา คุณภาส
ตอบลบที่มาเยี่ยม...
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง
สุขภาพไม่ค่อยเป็นใจ
รออ่านเรื่องราว ...
จากคุณน้องทั่ง 2 อยู่นะคะ
สีตะวัน