ในยุคของการสื่อสารไร้พรมแดน ในงานสาธารณสุขของจังหวัดอุดรธานี บางครั้งอาจจะมีการสั่งงานหรือแจ้งข่าวประชาสัมพันธ์งานต่าง ๆ ทางเวปของสำนักงานสาธารณสุขจังหวัด และเวปของสาธารณสุขอำเภอเมือง คนทำงานในพื้นที่ ...อย่างดิฉัน จึงต้องใส่ใจในการเข้าไปหาข่าว หรือติดตามงานต่าง ๆ ในเวป...ที่กล่าวถึง...อยู่เสมอ
เมื่อวานได้เข้าไปหาข่าวประชาสัมพันธ์ในเวปสสอ. เมือง เผื่อมีข่าวให้ส่งรายงานอะไรบ้างหรือเปล่า...(กลัวตกข่าว..อิ อิ) มีเรื่องเล่าของชายผู้หนึ่งที่โพสต์ไว้ ..เลยเอามาฝาก...ฝากอ่านขำ ขำ คลายเครียด ...ก่อนนะคะ ..อิ อิ อิ
ความตั้งใจในวันนี้อยากเล่าเรื่องราว สาระ ใน “ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน” หนังสือที่รวบรวมบทสนทนาของผู้ชายต่างวัย 2 คน คือคุณวินทร์ เลียววาริณ และคุณปราบดา หยุ่น คุยกันในจดหมายอิเลคทรอนิกส์ (e-mail) เผื่อจะเป็นข้อคิดและกำลังใจให้กับใคร ๆ ได้บ้างในช่วงที่ประเทศชาติ กำลังอยู่ในสภาวะวิกฤติเช่นนี้...(เหตุการณ์ 7 ตุลาคม 2551...ประวัติศาสตร์การเมืองไทยอีก 1 บท)
เรื่องเล่าในห้องเรียน
เพื่อนสองคนเดินทางในป่าทึบ คนหนึ่งกล่าวว่า หากมีอันตรายใด ๆ เขาจะไม่มีวันทิ้งเพื่อนเป็นอันขาด แล้วทั้งสองคนก็เดินไป เดินไป... เดินผ่านมาถึงจุดหนึ่ง ทั้งสองเจอหมีใหญ่ยืนจังก้า แสยะปากแยกเขี้ยว เพื่อนคนที่บอกว่าจะไม่ทิ้งเพื่อนวิ่งหนีไปซ่อนในพุ่มไม้ทึบ ส่วนอีกคนหนีไม่ทัน ก็ทิ้งตัวลงกับพื้นแกล้งตาย
หมีเข้าไปดม ๆ รอบตัวชายที่นอนอยู่ สักพักก็เดินจากไป ชายที่ทิ้งเพื่อนเดินกลับมา ถามแก้เขินว่า “เมื่อกี้ หมีพูดอะไรกับคุณน่ะ?”
“มันบอกว่า...อย่าคบคนที่ทอดทิ้งเอ็งเวลาที่มีภัยมา”
เรื่องเล่านอกห้องเรียน
ชายคนหนึ่งขับรถไปขับรถไปตามทางหลวงเปลี่ยว ระหว่างทางเขาเห็นคนทำสัญญาณขอโดยสารรถไปด้วย
เขารับชายแปลกหน้าขึ้นรถ...
สภาพคนแปลกหน้าโทรมและเหนื่อย เขาบอกขอติดรถไปถึงตัวเมืองข้างหน้า
ขับไปได้พักใหญ่ คนขับเห็นตำรวจโบกมือเป็นสัญญาณให้เขาจอดรถ ทั้งสองคนก้าวลงมา
ตำรวจทางหลวงกล่าวว่า “คุณทำผิดกฎจราจร ขับรถเร็วเกินกำหนด”
ชายแปลกหน้ายืนดูอยู่เงียบ ๆ ขณะที่ตำรวจทางหลวงเขียนใบสั่งยื่นให้เจ้าของรถ และยัดต้นขั้วใบสั่งปรับใส่กระเป๋าตนเอง
รถแล่นต่อไป ตลอดทางทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกัน เมื่อถึงจุดหมาย ชายคนขับส่งคนแปลกหน้าลงที่มุมถนนหนึ่ง
คนขับเคลื่อนรถต่อไป พลันหยุดรถกะทันหันเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นสิ่งของที่ผู้โดยสารน่าจะลืมทิ้งไว้ เขาหยิบมันขึ้นมาดู เป็นต้นขั้วสั่งปรับในกระเป๋าของตำรวจนายนั้นนั่นเอง...
เรื่องแรกคือความเป็นเพื่อนในอุดมคติ เป็นขาวกับดำ กล่าวคือ หากไม่เป็นเพื่อนก็เป็นศัตรู และการเป็นเพื่อนคือการไม่ทิ้งเพื่อนในยามยาก
ส่วนในเรื่องหลัง ความเป็นเพื่อนคือ ‘การแลกเปลี่ยน’ ชนิดหนึ่ง
ในโลกของความเป็นจริงที่มีสีออกเทา ดูเหมือนว่า การเป็นเพื่อนจะโน้มหาแบบหลังมากกว่า !..!!
อ่านแล้ว...รู้สึกอย่างไรบ้างไหม? คะ ...
ก้อ!...เล่าให้ฟังเล็ก ๆในบทนำของคุณวินทร์... ส่วนเนื้อหาในเรื่องราวต่าง ๆ สนุกมากกว่านี้ และสามารถเป็นข้อคิด..แรงใจได้ดีในช่วงวิกฤติของชีวิตได้เหมือนกัน ลองหามาอ่านดูนะคะ
อ่านหนังสือ ..อ่านคน
อ่านฝน อ่านฟ้า
แล้วก็กลับมา..
อ่านใจตัวเอง ...^_^...
อ่านฝน อ่านฟ้า
แล้วก็กลับมา..
อ่านใจตัวเอง ...^_^...
ทุ่งหญ้า...ข้างที่ทำงาน
ค่ะ....สำหรับวันนี้ ....ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพดีไปนาน ๆ ...
พบกันใหม่ในโอกาสหน้า...
...สวัสดีค่ะ
(ประเทศไทย : 05.50 น.)
ที่มา : ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน. โดย วินทร์ เลียววาริณ // ปราบดา หยุ่น. พิมพ์ครั้งที่ 3 ธันวาคม 2545.
ภาพ : สีตะวัน
ค่ะ....สำหรับวันนี้ ....ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพดีไปนาน ๆ ...
พบกันใหม่ในโอกาสหน้า...
...สวัสดีค่ะ
(ประเทศไทย : 05.50 น.)
ที่มา : ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน. โดย วินทร์ เลียววาริณ // ปราบดา หยุ่น. พิมพ์ครั้งที่ 3 ธันวาคม 2545.
ภาพ : สีตะวัน
im here because of few cents for you. just dropping by.
ตอบลบเก่งนะ
ตอบลบถ่ายรูปทุ่งหญ้าเฉย ๆ ก็สวย
ผมอ่านแล้วไม่ืค่อยเข้าใจเรื่องใบสั่งครับ
ต้นขั้วใบสั่งนี่เขามีไว้ทำไมกันเหรอ
เอ่อ ผมไม่เคยได้ใบสั่งอ่ะครับ ^_^"
6:12am @Boston
ภาสกร
เมื่อเราทำผิดกฎจราจร(ขับรถเร็ว) ตำรวจเรียก..เขียนใบสั่งให้ เราต้องไปติดต่อที่สถานีตำรวจเพื่อเสียเงินค่าปรับค่ะ
ตอบลบส่วนต้นขั้วจะเก็บไว้กับตำรวจ ..มีหมายเลขทะเบียนรถของเรา ถ้าไม่ไปติดต่อเสียค่าก็จะเจออีก 1 ข้อหา ค่าปรับก็จะสูงขึ้นไปอีก (เขาจะแจ้งตอนเราไปต่อทะเบียนรถ)
ต้นขั้วใบสั่งที่วางไว้ที่เบาะ แสดงว่าชายแปลกหน้า ล้วงกระเป๋าตำรวจ ขโมยต้นขั้วใบสั่งมา คนขับรถก็ไม่ต้องไปเสียเงินค่าปรับ เป็นการตอบแทนที่ให้โดยสารรถมาด้วย...
ยินดีค่ะ ....
รูปทุ่งหญ้า..ถ่ายตอนเย็น แสงแดดจ้า ประมาณ 17.00 น.
ขับรถออกจากที่ทำงาน..
เห็นทุ่งหญ้า สายลม และแสงแดด ..จึงจอดรถเก็บภาพไว้...
ปล. ใบสั่งจะเหมือนตั๋วหนัง มีสองส่วน พอจะเข้าโรงหนังเขาจะฉีกต้นขั้วไว้ เราก็ถือตั๋วไปหาที่นั่ง..(เมื่อคืนเพิ่งไปดูหนังมา ..อิ อิ เรื่องอีติ๋มตายแน่..สนุกนะ..หัวร่องอหาย)..^O^..
สตาร์ทปุ้บ ขำไม่ติดเบรคเลยค่ะ อิอิ :P
ตอบลบชอบของฝากทุกเรื่องเลยค่ะ เอาอีกๆๆๆ(^O^)"
--เรื่องเล่าใน-นอกห้องเรียน--
ให้มุมมองแง่คิดและรู้สึกถึงชีวิตจริงได้ดีค่ะ
อืม..อ่านหนังสืออ่านใจตัวเอง พออ่านได้ค่ะ
แต่อ่านใจคน อ่านใจฝน อ่านใจฟ้า...ไม่ผ่านเกณฑ์แหง๋ๆค่ะ แห่ะๆ:P (หนูตก 100 %)
ปล. มองปลายยอดหญ้าเขียวเล่นลม พลิ้ว...วว
อยากผูกวัวกินหญ้าแถวนั้นบ้างจัง คงอร่อยดี อิอิ:P
กลับมาแล้วเหรอ..คะ
ตอบลบหายไปนานเลยนะ
กำลังคิดถึงอยู่พอดี
..................
คิดเหมือนกันเลยค่ะ
ทุ่งหญ้า..แห่งนี้..มองทุกวัน
เมื่อไหร่..จะมีตังค์มาซื้อนะ
จะล้อมรั้ว...แล้วเอาวัวมาปล่อย...ฮา
..^_^....(ฝัน ฝัน ฝัน.อิ อิ)