"ทำไมคนใกล้ตัวถึงไม่น่าสนใจ?"
เคยสงสัยไหม ..
ว่าทำไม...เรามักจะไม่ได้รู้จักกับคนที่เราอยากรู้จัก
และคนที่เรารู้จัก...มักจะไม่มีใครน่าสนใจ
หรือไม่ก็ไม่ใช่สเปคเรา......
เคยได้ยินเรื่องอยู่เรื่องหนึ่ง...
มีผู้ใหญ่เขาเล่นกับเด็ก
ผู้ใหญ่กำเหรียญอยู่ในมือ แล้วถามเด็กว่า
อยากรู้ไหม.... ในมือของท่านมีอะไร
ถ้าอยากรู้ให้เขกพื้น 5 ที
เด็กก็เขก แต่ผู้ใหญ่ก็ยังไม่ยอมบอก
แล้วก็ถามอีกว่าอยากรู้จริง ๆ ไหม
ถ้าอยากรู้จริง ๆ ให้เขกพื้นอีก 10 ที
เด็กก็เขกอีกด้วยความอยากรู้
คราวนี้ผู้ใหญ่แบมือให้ดู ...
เด็กก็ได้พบว่า...เป็นแค่เหรียญธรรมดาเหรียญหนึ่งเท่านั้น
ต่อมาผู้ใหญ่กำมืออีก แล้วถามอีกเหมือนเดิมว่า..
อยากรู้ไหมว่า...มือท่านมีอะไร
คราวนี้เด็กไม่สนใจ ไม่อยากรู้แล้ว
จริง ๆ ก็คือเมื่อเด็กได้รู้แล้วว่าในมือผู้ใหญ่
เป็นแค่เหรียญธรรมดาเท่านั้น
ไม่มีอะไรพิเศษเลย เขาก็เลยไม่สนใจอีก...
นี่แหละ คนเราก็เป็นแบบนี้
ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา
ไขว่คว้าเพื่อให้ได้รับรู้
เมื่อเราได้รู้แล้วว่ามันคืออะไร
มันเป็น ยังไงเราก็ไม่สนใจมันอีก
ถามว่าเหรียญในมือเปลี่ยนไปไหม
ค่ามันน้อยลงไหม
เปล่าเลย ค่าของมันเท่าเดิม
ยังคงเป็น เหรียญ ๆ เดิม
ทั้งก่อนและหลังที่เราเห็น
แต่ความรู้สึกของเราต่างหากล่ะ..ที่เปลี่ยนไป
ก็เป็นเพราะความรู้สึกที่เอื้อมไม่ถึง
ไปไม่ถึงนั่นแหละ...
ที่ทำให้เราเห็นคุณค่าของ สิ่งที่อยู่ไกล
ต่อเมื่อได้สิ่งนั้นมาแล้ว
ได้รู้จักแล้ว เราก็ไม่รู้สึกเป็นพิเศษอีก...
“เพชร” ไม่ว่าจะมีคนพบหรือไม่ก็ยังเป็นเพชร
ธาตุแท้ของเพชรไม่เคยเปลี่ยน
"เหมือนเหรียญในมือ ไม่ว่าเราจะอยากดูหรือไม่ผู้ใหญ่จะแบมือให้ดูหรือไม่เหรียญก็ยังคงเป็นเหรียญ ๆ เดิมและค่าของมันก็ ไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมเลย"
ปล. วันนี้เก็บเหรียญ 10 บาทได้
ตอนเห็นเป็นเหรียญ 10 แต่ตอนหยิบแล้วแบขึ้นมา
อยากให้เป็นมากกว่าเหรียญ 10 บาทจัง 555..5
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น