วันอาทิตย์ที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2551

ชีวิตใช่ว่าเรื่อยเรื่อย

สวัสดีค่ะ...

วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อนสบาย ๆ นะคะ
จึงมาตามสัญญาที่ให้ไว้...
กับบทกวีที่อบอุ่น
เป็นกำลังใจแก่กันและกัน
ตราบนานเท่านาน


................................................^_^...





เพื่อน
เราต่างก็แสวงหาและต้องการเพื่อน
ปลอบใจเมื่อผิดหวัง
ยินดีเมื่อสมหวัง
แต่บางครั้ง
เราอาจหาเพื่อนไม่ได้เลยสักคน
เพราะต่างก็มีภาระหน้าที่ของตัวเอง
ไม่มีใครขานรับความต้องการของเราได้ตลอดเวลา
ตัวเราเท่านั้น
ที่จะเป็นเพื่อนกับเราได้
ชั่วนิรันดร์






เชื่อมั่น
ในการดำรงอยู่ของชีวิต
จำเป็นที่เราจะต้องมีความเชื่อมั่นในบุคคลอื่น
เชื่อมั่นในคุณค่าแห่งความเป็นมนุษย์ของผู้อื่น
ความเชื่อมั่นในหัวใจของเรา
จะผลักดันให้เราเกิดความไว้วางใจ
และมั่นใจในศักยภาพของผู้อื่น
ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร
ระดับไหน
เมื่อเชื่อว่าทุกคนจะพัฒนาได้
ความเป็นมิตรต่อกันก็จะก่อกำเนิดขึ้นทันที





................................................

ในความจริงที่ดำรงอยู่
ไม่มีใครเหมือนใคร
การทำความดีจึงมีหลายรูปแบบ






กัลยาณมิตร
คนที่เป็นกัลยาณมิตร
ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน
เขาจะยังคงมีความเป็นมิตรกับเราอยู่เสมอ
เขาจะมีสิ่งอันผูกใจเราอยู่ตลอดเวลา
แต่ไม่จำเป็นต้องเกาะเกี่ยวผูกพันกัน
จนแยกไม่ออก






ดอกไม้ริมทาง
การเดินทางไกล
แม้จะยาวนาน
แต่ถ้ามีดอกไม้ริมทางให้ชื่นชม
บางครั้ง
แม้จะดูต่ำต้อยไร้ค่า
แต่ก็ทำให้ผู้เดินทางรู้สึกสดชื่น
มีความสุขได้จากสิ่งเล็กน้อยที่พบเห็น
เช่นเดียวกัน
เมื่อเราเข้าไปอยู่ที่ใด
ไม่ว่าจะทำงานอะไร
แม้จะยากเย็นแสนเข็ญ
แต่เราก็สามารถเก็บเกี่ยวสิ่งที่เป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ
ระหว่างทางได้เสมอ

ถ้าเราไม่กำหนดกฎเกณฑ์อะไรมากเกินไป
เราก็จะไม่อึดอัดเร่าร้อนในหัวใจ



คนหน้า... เจเนอเรชั่นล่าสุด..อิ อิ

ชาย-หญิง
ในความเป็นชาย
ไม่ใช่เรื่องแปลกเขาอาจมีความอ่อนละมุน
และในความเป็นหญิง
ไม่ใช่เรื่องผิดที่บางขณะเธอจะเข้มแข็ง
เพราะทุกชีวิต
ต่างมีความเป็นหญิงเป็นชายในตัวคนเดียว
อยู่ที่ว่า
เราจะใช้ให้เหมาะกับโอกาส
ได้มากกว่าอย่างไรต่างหาก






ฐานชีวิต
แต่ละคนต่างเติบโตมาจากพื้นฐานที่แตกต่างกัน
ต่างเผ่าพันธุ์
ต่างเบ้าหลอม
ต่างความคิด
จากความเป็นอยู่ที่ต่างกัน
ทำให้คนมีความเห็น
ความรู้สึกต่างกัน
คนสองคน
เมื่อเจอเรื่องเดียวกัน
จึงอาจจะคิดไม่เหมือนกัน
เมื่อเจอปัญหาเรื่องเดียวกัน
ก็จะมีความอดทนไม่เท่ากัน
แต่ละคนจะมีความอดทนต่อสิ่งเดียวกัน
ในระดับที่ไม่เหมือนกัน


การเคลื่อนไปข้างหน้า
แม้ว่าจะเป็นเพียงสักนิดเดียว
ก็ยังดีกว่าย่ำเท้าอยู่กับที่







สิ่งที่ดี
เราเชื่อกันว่า
ชีวิตต้องการความสุขอย่างเดียว
เชื่อว่าสิ่งที่ดีคือ
สิ่งที่ทำให้ชีวิตมีความสุข
และสิ่งที่ทำให้เราไม่มีความสุขคือสิ่งไม่ดี
แต่ในความเป็นจริงนั้น
มีความยากลำบากมากมายที่เราจะต้องอยู่กับมัน
เผชิญหน้ากับมัน
และกล้าที่จะแก้ไข
กล้าที่จะต่อสู้เปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีกว่า


........................................^_^...

ความสำเร็จ
ผู้ประสบความสำเร็จ
คือผู้มีกิจวัตรอันเป็นปกติ
ที่เตรียมพร้อมอยู่เสมอ
มีแผนการอยู่เสมอ
มีคำตอบให้กับปัญหา
และมักจะพูดว่า
“มันอาจจะยาก แต่มันก็เป็นไปได้”
สิ่งเหล่านี้
อาจจะไม่ใช่ความสำเร็จ
ที่จะวัดกันเป็นเงินเป็นทอง
แต่ก็เป็นความสำเร็จที่อยู่ในใจเรา
ชั่วนิรันดร์


ขอเพียงกล้าที่จะให้ความรักกับตัวเอง
โลกใบนี้ก็จะไม่ถึงกับไร้รักเสียเลยทีเดียว





สิ่งเล็กน้อย
บางครั้ง
สิ่งเล็กน้อยดูเหมือนจะไม่มีค่าอะไร
แต่ชีวิตของเรานั้น
สิ่งเล็กน้อยมักจะมีความหมายต่อเราเสมอ
ไม่ว่า...
สายตาที่เป็นมิตร
รอยยิ้ม
การรับฟังทุกข์สุขของผู้อื่น
และพร้อมที่จะมีส่วนร่วม
อยู่ในความคิดคำนึงของเขา
สิ่งเหล่านี้
แม้จะเล็กน้อย
แต่มีคุณค่ากับทุกชีวิตกว่าสิ่งอื่นใด




ความพยายามของหนอนน้อย...บนต้นไม้หน้าบ้าน

พยายาม
เมื่อเราพยายามลงมือทำสิ่งใด
แม้จะลำบากยากเย็น
ท่ามกลางภาวะที่สับสนวกวน
สิ่งใดที่เราทำได้
ขอให้เราทำสุดความสามารถ
สิ่งใดที่เราพยายามแล้ว
ก็ให้กำลังใจตัวเองที่จะเดินหน้าต่อ
แต่ถ้าพิเคราะห์แล้ว
เห็นว่าเป็นไปไม่ได้
เราก็ต้องเข้าใจถึงความแตกต่าง
อันหลากหลายที่ดำรงอยู่ให้ได้






ล้มกี่ครั้งก็ไม่สำคัญ
สำคัญอยู่ที่ว่า
ใครจะลุกขึ้นใหม่ได้เร็วกว่ากัน




.......#..!..!..*_*...!..!..#..^_^....

เชื่อมั่นและศรัทธา




ที่มา : ชีวิตใช่ว่าเรื่อยเรื่อย โดย วิลาวัณย์ โรงพิมพ์คุณรัตน์ กทม. ไม่มีวันเดือนปีที่พิมพ์ มีแต่วันเดือนปีที่ซื้อ 17 เมษายน 2531 ...ราคา 25 บาท
ภาพ...ประชาสัมพันธ์ แหล่งท่องเที่ยว ..ภูฝอยลม อ.หนองแสง จ. อุดรธานี
หนาวที่แล้ว เพื่อน ๆ จากทางไกลมาเยี่ยม...สีตะวัน

5 ความคิดเห็น:

  1. ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ

    ตอบลบ
  2. ซึ้งใจจริงๆค่ะ
    กำลังใจชีวิตหลั่งรินไหลมาเป็นกองเลย

    ขอบคุณทุกกำลังความคิด
    ทุกกำลังใจบนข้อความค่ะ

    ปล. ชอบบทกวีนี้จัง
    ปล. ภูฝอยลมอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนี่เอง
    บรรยากาศสวยดีค่ะ ไกลจากตัวเมืองมากไหมเอ่ย

    นามีเพื่อนสนิทที่อุดรสองสามคน..อยากไปเที่ยวที่อุดรกินปลาเผาบ้างแล้วอ่ะ.. :D

    ตอบลบ
  3. ภูฝอยลม อยู่ห่างจากจังหวัดอุดรฯ ประมาณ 60กิโลเมตร

    ไปสาย ๆ กินข้าวเที่ยง (ต้องเตรียมไปด้วย) เดินเที่ยว แล้วกลับ

    หรือ ไปค้างคืน กางเต้นซ์ นอน แค้มป์ไฟ ปิ้งย่าง ร้องเพลง ก็น่าสนุกไปอีกแบบ

    ปล. แบบหลังยังไม่เคยไปนะ
    ไว้คุณน้องนา มาอุดร ฯ อาจได้เห็นบรรยากาศแบบนั้น.. รึเปล่า!

    มาเมื่อไหร่ ก็บอกนะคะ..
    จะได้พาเที่ยว ... ยินดีต้อนรับค่ะ

    ตอบลบ
  4. อ่านแล้ว กำลังจะชมบทความ
    ว่าได้แง่คิดดี

    แต่มาติดที่ Comment คุณนาที่ว่า
    เที่ยวอุดรกินปลาเผา....

    นี่ลืมเรื่องอื่นไปเลย

    อยากกินจัง
    :-)

    ตอบลบ
  5. โห!!..
    อยู่ไกลถึงบอสตัน ทำไงดี

    กินปลาป๋อง..ไปก่อนละกัน

    มาอุดรเมื่อไหร่..
    ยินดีต้อนรับเสมอค่ะ

    ..................^_^...

    ปล. สุดสัปดาห์นี้เกเร..ไม่ได้ โพสต์บทกลอน
    วันนี้จะร้องเพลงให้ฟังนะ...อิ อิ

    ตอบลบ