ด้วยความคิดถึง

ซ้าย : พระครูบาศรีวิชัย
ขวา : หลวงตาพระครูวิเศษสารคุณ(คำอ้าย)
วัดบุญเรือง ต.ดอนศรีชุม อ.ดอกคำใต้ จ.พะเยา

*ในโบสถ์รวบรวมสลากบุญ...... * หลวงน้าเจ้าอาวาส รับต้นผ้าป่าจากกลุ่มวัยรุ่น

สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่าน Web blog จิต-ใจ-ดี ที่รักทุกท่าน

กลับมาแล้วค่ะ ...เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ลาพักจากงานพาแม่ไปทำบุญกิ๋นข้าวสลาก ที่บ้านเกิด อำเภอดอกคำใต้ จังหวัดพะเยา การทำบุญกิ๋นข้าวสลาก เป็นการทำบุญช่วงก่อนออกพรรษา เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้ญาติ ๆ ที่ล่วงลับไปแล้ว ...ได้เห็นบรรยากาศการทำบุญ และความสนุกสนาน ก็ดีนะ...ตื่นตา ตื่นใจ ....^_^

...สิ่งแรกที่กลับมาถึง ก็ต้องเปิดจดหมาย (e-mail) ดูความเคลื่อนไหว มีใครคิดถึงเรารึเปล่า ! ..ฮา.. มีเพื่อนส่ง Forward mail มาให้ เป็นกำลังใจของคนทำงานที่คุณวินทร์ เลียววารินทร์ นักเขียนในดวงใจ...เขียนไว้

ในงานเขียนของคุณวินทร์ เลียววารินทร์ ที่ดิฉันได้ติดตาม ก็มีตั้งแต่ ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน และประทับใจมากในบทสนทนาของผู้ชายต่างวัยสองคน ระหว่างคุณวินทร์ เลียววารินทร์ กับคุณปราบดา หยุ่นสนทนากันทาง e-mail ...@**//... ใน ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน แล้วจะเล่าให้ฟังในโอกาสหน้านะคะ ค่ะในบทความนี้คุณวินทร์ ได้เขียนให้ข้อคิดเอาไว้ เป็นบทความที่น่าสนใจมาก..จึงนำมาฝากทุกท่านในวันนี้..ลองอ่านดูนะคะ


'The Future belongs to those who believe in the beauty of their dreams'
อนาคตเป็นของคนที่เชื่อในความฝันของตนเองเท่านั้น


คนเก่งจริง ไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง

โดย วินทร์ เลียววารินทร์


วันแรกที่เข้าเรียนในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ผมพบเรื่องอัศจรรย์อย่างหนึ่ง เมื่อรุ่นพี่บางคนบอกว่า
'การอดนอนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการ เรียนในคณะนี้'

วันสุดท้ายในคณะนี้ ผมพบว่า ตั้งแต่เรียนมาห้าปี ไม่เคยต้องอดนอนเลย
ยกเว้นเมื่อต้องทำงานกลุ่ม ทั้งนี้มิใช่เพราะผมทำงานเร็วกว่าคน อื่น ..แต่เพราะผมไม่เชื่อในทัศนคติ นั้น
จึงพยายามพิสูจน์ว่ามันไม่จริง และพบว่าการวางแผนที่ดีแก้ปัญหา ได้ทั้งหมด แม้แต่การสร้างสรรค์งานศิลปะ..ที่น่าขันก็คือ น้อยคนที่อดนอนได้คะแนนดี

ผมเป็น มนุษย์เงินเดือนมานานร่วมสามสิบปี..
ห้าปีในนั้นผมทำงานในต่างประเทศ
..เมื่อกลับมาเมืองไทย ผมพบเรื่อง อัศจรรย์อีกเรื่องหนึ่ง นั่นคือหลายคนมองการก้าวเท้าออกจากสำนักงานตรงเวลา ' เป็นเรื่องประหลาดที่สุดในโลก ' ผมรู้ความจริงภายหลังว่า ... คนจำนวนมากไม่ยอมออกจากสำนักงานตรงเวลา เพื่อแสดงให้เจ้านายเห็นว่า ตนเองขยันขันแข็ง ยิ่งอยู่ดึก ยิ่งเป็นพนักงานตัวอย่าง เสียสละเพื่อองค์กร น่ายกย่องชมเชย บ่อยครั้งมีผลถึงการได้รับโบนัสตอนท้ายปี.. เนื่องจากเจ้านายมักเห็นหน้าเห็น ตาใครคนนั้น หลังเวลาเลิกงานแล้วเสมอ หากไม่เคยทำงานในต่างประเทศมาก่อน ผมอาจเข้าร่วมวงไพบูลย์ 'มาสายกลับ ดึก' ด้วย

แต่หลายปีในชีวิตการทำงานในประเทศที่มีประสิทธิภาพในการจัดการที่สุด..ทำให้เห็นค่าเวลาทุกนาทีในชีวิต ผมกลับมองว่าคนที่อยู่ดึกเป็นประจำคือพวกไร้ประสิทธิภาพ ไม่สามารถทำงานให้เสร็จทันเวลา ....จึงต้องอยู่ดึก ยิ่งทำงานมากชั่วโมงยิ่งแสดงถึงการทำงาน โดยไม่มีการวางแผน ไม่มองภาพรวม ลองคิดดู การอยู่ดึกเพื่อทำงานพิเศษหนึ่งคืนหมายถึงค่าไฟฟ้าที่เพิ่มขึ้น เครื่องปรับอากาศทำงานมากขึ้น ค่าทะนุบำรุงสูงขึ้น ผลกระทบต่อคนทำงานคือพักผ่อนน้อยกว่าที่ควรเป็น ยิ่งอยู่ดึก ประสิทธิภาพของงานในวันถัดไป ยิ่งตกต่ำลง ...มือกระบี่ชั้นหนึ่งในแผ่นดินมองท่วงทีของศัตรูอย่างระวัง ตวัดกระบี่ในมือเพียงฉับเดียวก็เข่นฆ่าฝ่ายตรงข้าม มือกระบี่ชั้นรองต้องประกระบี่ดังโคร้งเคร้งนานนับชั่วโมง ราวกับอยากบอกโลกว่า ....ข้าก็ใช้กระบี่นะโว้ย โลกรับรู้ แต่คมกระบี่ก็บิ่น ต้องเสียเวลาลับกระบี่อีกหลายวัน ...

งานดีอย่างเดียวไม่พอ ต้องตรงเวลาด้วย งานดีไม่มีทางเกิดขึ้นตามยถากรรม ....หรืออารมณ์ขึ้น ลง ไปจนถึงความหนาแน่นรัดกุมของ กฎเกณฑ์ 'ตอกบัตร' ปริมาณเวลาในการทำงานชิ้นหนึ่ง ไม่ได้เป็นสัดส่วนกับคุณภาพของผลงานเสมอไป บ่อยครั้งเป็นปฏิภาคกัน ....หลายครั้งงานที่ให้เวลาน้อย กลับออกมาดีกว่างานที่ให้เวลามาก


' คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มาก เรื่อง ทำงานเสร็จแล้วก็เลิก! ไม่ต้องรอเทวดาบน สวรรค์วิมานมารับรู้ ' เพราะถึงเวลานั้นเทวดาก็กลับบ้านไป นาน แล้ว..

.............# ..*** ^ ๐ ^..#..***..^_^................

ค่ะ...วันนี้ฝากเท่านี้ก่อนนะคะ ...ขอให้ทุกท่านมีความสุขทุกวันค่ะ

ด้วยความคิดถึง.....

สีตะวัน