วันอาทิตย์ที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2551

รถด่วน​999​กับ​การมองอนาคตผ่านแว่น​ใน​อดีต


ที่มา หนังสือพิมพ์ มติชน

คอลัมน์​ ​มหัศจรรย์การ์ตูน

​โดย​ ​วินิทรา​ ​นวลละออง


แทบ​ไม่​น่า​เชื่อว่า​ ​ผลงานเรื่อง​ Galaxy Express 999 ​ตีพิมพ์ครั้งแรก​ใน​ปี​ 2520 ​คือ​ 31 ​ปีก่อน​ ​หนึ่งปีต่อมาก็สร้าง​เป็น​ภาพยนตร์การ์ตูนทางโทรทัศน์​และ​ได้​รับ​ความ​นิยมจนฉากออกมา​ถึง​ 113 ​ตอน​ ​ใน​ช่วงเวลา​เพียง​ 4 ​ปี​ ​มีการ์ตูนเพียง​ไม่​กี่​เรื่อง​ใน​ธุรกิจอุตสาหกรรมการ์ตูนที่ยิ่ง​ใหญ่​ของญี่ปุ่น​สามารถ​ทำ​ได้​ค่ะ​ ​และ​ที่มหัศจรรย์ยิ่งกว่าคือ​ ​เมื่อนำ​ต้น​ฉบับ​ดั้งเดิมมาพิมพ์​ใหม่​และ​เพิ่งหยิบอ่านเมื่อกี้​ ​เนื้อหา​แนวไซไฟ​ซึ่ง​ควรตกยุคไป​ไกล​แบบ​ไม่​เห็นฝุ่นกลับร่วมสมัย​และ​ไม่​มี​ความ​เชยแม้​แต่น้อย​ ​ตัวละครหลักอย่างเมเธลสาวงามเหมือนหลุดมา​จาก​ภาพกำ​เนิดวีนัส​ ​และ​เท็ตสึ​โร่​ ​ได้​สร้างเอกลักษณ์ของตนเองขึ้นมา​และ​ทำ​ให้​ผู้​คนจดจำ​พวก​เขา​ได้​ ​ไม่​มีวันล้าสมัยแม้ว่า​จะ​ผ่านไปอีก​เป็น​ร้อยปีก็ตาม

วันนี้นั่งอ่านเล่ม​ 7 ​ค่ะ​ ​รู้สึกกินใจจน​ต้อง​ยกมาคุยเสียหน่อย​ ​ตอนที่อ่าน​แล้ว​รู้สึกว่า​ ​"​ใช่​เลย​!" ​คือ​ "ดวงดาวแห่งอนาคต" ​แวบแรกคิดว่า​ต้อง​เป็น​ดาวที่​เต็มไป​ด้วย​อุปกรณ์​ไฮเทคมากมายแน่ๆ​ ​แต่อนาคตของการ์ตูนเมื่อสามสิบปีก่อนอาจ​จะ​หมาย​ถึง​ดาวที่​เต็มไป​ด้วย​หุ่นยนต์ก็​ได้

แต่​เมื่อเมเธล​กับ​เท็ตสึ​โร่ลงมาที่ดาวนี้​ ​ทุกอย่างรอบตัวกลับ​ไม่​เป็น​เหมือนอย่างที่คิด​ ​บ้านทุกหลังเหมือนญี่ปุ่นยุคหลังสงคราม​ ​เต็มไป​ด้วย​บ้านเก่าๆ​ ​ที่ซ่อม​แล้ว​ซ่อมอีกเหมือนเพิ่งผ่านพายุมาหมาดๆ​ ​กระทั่งโรงแรมที่รถด่วน​ 999 ​จัด​ให้​ยัง​ซอมซ่อ​จะ​พังมิพังแหล่​ ​แตกต่าง​จาก​โรงแรม​อื่น​ที่​เท็ตสึ​โร่​เคยเห็น​ ​เพราะ​ไม่​มีพนักงานต้อนรับ​หรือ​ห้องพักหรูหรา

ความ​เป็น​อยู่​ของคนบนดาวนี้​เรียบง่าย​ไม่​ซับซ้อนค่ะ​ ​ทุกคนดู​โผงผางตรงไปตรงมา​และ​ขยันขันแข็งทำ​งาน​ ​อาหารที่นำ​มา​ให้​ก็พูนจาน​และ​จัดวางเหมือนอาหารกรรมกร​ ​คือ​ไม่​เน้น​ความ​สวยงาม​ทั้ง​ที่​เป็น​สิ่งสำ​คัญ​ไม่​แพ้รสชาติสำ​หรับอาหารญี่ปุ่น​ ​ห้องอาบน้ำ​รวม​ถ้า​ไม่​ร้อนก็มีคนคอยบริการเติมฟืน​ให้​ ​ลูกสาวเจ้าของโรงแรม​ช่วย​ขัดตัวเท็ตสึ​โร่​ ​(​ด้วย​แปรงขัดพื้น) ​เรียกว่า​เรียบง่าย​ ​ไม่​พิธีรีตองแต่จริงใจ​กัน​ทั้ง​ดาวค่ะ

เช้า​วันรุ่งขึ้น​ ​แทนที่​จะ​เป็น​เช้า​สดใสกลับกลาย​เป็น​เช้า​ที่ยับเยิน​เนื่อง​จาก​มีพายุ​แปลกๆ​ ​พัดโรงแรม​ทั้ง​หลังพังหมด​ ​ไม่​เหมือนพายุ​ใน​บ้านเรานะคะ​ ​พายุขี้​โม้​ใน​การ์ตูน​เขา​พัดพังแค่จุดเดียวค่ะ​ ​ผลคือทุกอย่าง​ใน​โรงแรมกระจัดกระจายหายไป​ทั่ว​เมือง​ ​แต่​เจ้าของโรงแรม​กับ​ลูกสาวก็​ยัง​ยิ้มแย้มราว​กับ​ไม่​มีอะ​ไรเกิดขึ้น

ปัญหาคือบัตรผ่านขึ้นรถด่วน​ 999 ​ของเมเธล​และ​เท็ตสึ​โร่ก็หายไป​กับ​ข้าวของ​ทั้ง​หมด​ด้วย​ ​เหลือแค่​เสื้อผ้าติดตัวคนละชุด

วินาที​นั้น​เท็ตสึ​โร่สงสัยเจ้าของโรงแรม​และ​ลูกสาวขึ้นมาทันที​ ​เป็น​ไป​ได้​อย่างไรที่​โรงแรมพัง​ทั้ง​หลังแต่สองคน​นั้น​ยัง​หัวเราะ​ได้​ ​คำ​ตอบมีอย่างเดียวคือ​ ​สองคน​นั้น​ต้อง​ขโมยบัตรผ่าน​และ​วางแผน​จะ​ขึ้นรถด่วนแทนพวก​เขา​แน่

อ่าน​ถึง​ตรงนี้ก็พยักหน้าค่ะ​ ​เห็น​ด้วยๆ​ ​แต่​เมเธลกลับบอกว่า​ "​เท็ตสึ​โร่​จะ​สงสัยคนที่นี่​ไม่​ได้​นะ​" ​นั่งรอซักพักก็มีคนเอารา​เมงมา​ให้​กิน​และ​ปลอบใจว่า​ไม่​ต้อง​กลัว​ ​ซักวัน​ต้อง​มี​เรื่องดีๆ​ ​เกิดขึ้นแน่​ ​เท็ตสึ​โร่​ถึง​กับ​ยิ้มออกเลยค่ะ​ ​เขา​สาบานว่า​แม้บัตร​จะ​ถูกขโมย​และ​ต้อง​ติด​อยู่​ที่ดาวนี้​ ​แต่ซักวัน​เขา​ต้อง​ไป​ยัง​ดาวที่​ต้อง​การ​ให้​ได้​ ​เขา​มองเห็นตัวเอง​ใน​อนาคต​เป็น​อย่าง​นั้น

ใน​ที่สุดของ​ทั้ง​หมดรวม​ถึง​บัตรผ่านก็ถูกนำ​มาคืน​ให้​ทั้ง​สองจน​ได้​ ​ของทุกชิ้นถูกพายุพัดกระจายไป​ทั่ว​เมือง​ ​แต่ชาวเมืองก็ร่วมแรงร่วมใจหามา​ให้​ได้​ครบทุกชิ้น​ ​เท็ตสึ​โร่อ้าปากค้างเลยค่ะ​ ​เขา​ถามว่า​ ​ไม่​ขโมยบัตรไปขึ้นรถไฟเหรอ​ ​เจ้าของโรงแรมก็หัวเราะ​แล้ว​บอกว่า​ ​จะ​ขโมยทำ​ไม​ ​ของแบบ​นั้น​แค่ตั้งใจทำ​งาน​ ​ซักวันก็ซื้อเอง​ได้​ ​โรงแรมพัง​แล้ว​แต่มือเท้า​ยัง​อยู่​ก็สร้างขึ้นมา​ใหม่​ได้

และ​เพราะ​ทุกคนเชื่อมั่นว่า​ความ​พยายาม​จะ​นำ​มา​ซึ่ง​อนาคตที่ดี​ ​จึง​ไม่​มี​ใครอิจฉาอยากมีของที่คน​อื่น​มี​ ​เพราะ​ถ้า​คน​อื่น​มี​ได้​ ​ซักวันเราก็​ต้อง​มี​ได้​เช่น​กัน​ ​แต่ช้า​หรือ​เร็ว​เท่า​นั้น​เอง

อ่านจบ​แล้ว​รู้ทันทีว่า​เมเธล​ให้​เท็ตสึ​โร่​แวะที่ดาวนี้ทำ​ไม​ ​เท็ตสึ​โร่​เติบโตขึ้น​และ​เริ่มมองเห็นอนาคตของตัวเอง​ ​ใน​ระหว่างที่คนอ่านก็​โตขึ้น​และ​ดี​ใจที่​ยัง​มือสองมือสองเท้า​ให้​ทำ​งาน​ได้​เช่น​กัน

ไม่​น่า​เชื่อเลยค่ะ​ ​ได้​ยินสุภาษิต​ ​"​ความ​พยายาม​อยู่​ที่​ไหน​ ​ความ​สำ​เร็จ​อยู่​ที่นั่น" ​มาตั้งนานแต่​ไม่​เคยซาบซึ้ง​ ​แต่​เพียงแค่อ่านการ์ตูนเรื่องเดียวก็​เข้า​ใจอย่างซาบซึ้งเลยค่ะ​ ​ความ​ดี​เห็นที​จะ​แค่สอน​ไม่​ได้​ ​ต้อง​นำ​เสนออย่างน่าสนใจ​ด้วย​นะคะ​เด็กๆ​ ​ถึง​จะ​ยอมทำ​ตาม

1 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ11 พฤษภาคม 2551 เวลา 13:53

    "...ไม่ขโมยบัตรไปขึ้นรถไฟเหรอ เจ้าของโรงแรมก็หัวเราะแล้วบอกว่า จะขโมยทำไม ของแบบนั้นแค่ตั้งใจทำงาน ซักวันก็ซื้อเองได้ โรงแรมพังแล้วแต่มือเท้ายังอยู่ก็สร้างขึ้นมาใหม่ได้

    และเพราะทุกคนเชื่อมั่นว่าความพยายามจะนำมาซึ่งอนาคตที่ดี จึงไม่มีใครอิจฉาอยากมีของที่คนอื่นมี เพราะถ้าคนอื่นมีได้ ซักวันเราก็ต้องมีได้เช่นกัน แต่ช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง.."

    ชอบประโยคของเจ้าของโรงแรมนี่จัง
    คนที่จะมีอนาคตเป็นอย่างไร...
    ดูจากความเพียรพยายามในอดีตและการคิดในปัจจุบันจริงๆ

    ตอบลบ